🌟🫧🐟ปลากดเหลือง🐟🫧🌟

 

ปลากดเหลือง ปลาน้ำจืดในอันดับปลาหนัง (Siluriformes) มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Hemibagrus filamentus อยู่ในวงศ์ปลากด (Bagridae) มีรูปร่างคล้ายปลากดคัง (H. wyckioides) ซึ่งอยู่ในสกุลเดียวกัน แต่มีรูปร่างเล็กกว่า สีข้างลำตัวเป็นสีเหลืองจึงเป็นที่ของชื่อ หรืออาจเป็นสีเทาคล้ำ สีท้องจาง ครีบหลังยาวจนถึงจุดเริ่มต้นของครีบไขมัน และครีบไขมันมีสีคล้ำ ขนาดโตเต็มที่ราว 50 เซนติเมตร

พบในแหล่งน้ำนิ่งและแม่น้ำขนาดใหญ่ทั่วประเทศ ยกเว้นแม่น้ำสาละวิน เป็นปลาที่ใช้บริโภคโดยการปรุงสด รมควัน และปลาแห้ง และมีการเพาะเลี้ยงในกระชังเหมือนปลากดคัง

นอกจากนี้แล้วยังมีปลากดในสกุลเดียวกันนี้ อีกชนิดหนึ่ง ที่มีรูปร่างลักษณะคล้ายกัน คือ ปลากดขาว (H. spilopterus) ซึ่งบางครั้งอาจสับสนกันและเรียกชื่อสามัญตรงกันว่า "ปลากดเหลือง" ด้วย

ซึ่ง 2 ชนิดนั้นยังมีชื่อเรียกอื่น ๆ อีก เช่น "ปลากดช่องหลวง", "ปลากดนา", "ปลากดขาว", "ปลากดชงโลง" หรือ "ปลากดคัง" เป็นต้น[1]

🌿🫧สาหร่ายหางกระรอก🌿🫧

 สาหร่ายหางกระรอก (ชื่อวิทยาศาสตร์: Hydrilla verticillata) เป็นพืชชนิดเดียวในสกุล Hydrilla ลักษณะเป็นพืชใต้น้ำ ต้นเป็นสายเรียวยาว รากยึดติดพื้นดินหรืออาจลอยน้ำ ใบเป็นใบเดี่ยวรูปแถบแกมหอกหรือรูปไข่ ขอบใบจักฟันเลื่อย ออกรอบข้อ 3-8 ใบ กว้าง 1.5 มิลลิเมตร ยาว 8-40 มิลลิเมตร ดอกมีขนาดเล็กแยกเพศ ดอกเพศผู้ออกตามซอกใบ มีใบประดับหุ้ม กลีบเลี้ยงและกลีบดอกมีอย่างละ 3 กลีบ เกสรเพศผู้มี 3 อัน ดอกเพศเมียมีใบประดับหุ้มที่โคนก้าน มีกลีบเลี้ยงและกลีบดอกอย่างละ 3 กลีบเช่นเดียวกับดอกเพศผู้ มียอดเกสรเพศเมีย 3 อัน ผลคล้ายรูปทรงกระบอก มีขนาดเล็ก[1]

ประวัติ โรงเรียนวัดคลองสวนพรหมอุทิศวิทยาคาร📚

  ประวัติโรงเรียน 

 ประวัติโรงเรียน

ประวัติโรงเรียน

            โรงเรียนวัดคลองสวน เดิมชื่อโรงเรียนประชาบาลตำบลสาขลา ๒ (วัดคลองสวน) ตั้งขึ้นเมื่อวันที่๑๑ พฤศจิกายน ๒๔๗๙ มีนายพูน แช่มชื่น เป็นครูใหญ่คนแรก อาศัยศาลาวัดเป็นที่เรียน โดยเจ้าอาวาสเป็นผู้อุปการะ ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นโรงเรียนประชาบาลนาเกลือ ๒ (วัดคลองสวน) ตามชื่อของตำบลนาเกลือ

                        เมื่อวันที่ ๒พฤษภาคม ๒๔๘๒ ประชาชนได้ย้ายวัดมาตั้งใหม่ที่อยู่ในปัจจุบัน โรงเรียนก็ย้ายตามด้วย เมื่อ พ.ศ.๒๔๙๕ ทางราชการได้เปลี่ยนชื่อโรงเรียนใหม่เป็น “โรงเรียนวัดคลองสวน” เมื่อ พ.ศ.๒๔๙๘ ทางราชการได้มอบเงิน จำนวน ๑๐๐,๐๐๐ บาท สำหรับก่อสร้างอาคารเรียนแบบ ป.๑.ก. ๓ ห้องเรียน โดยอาศัยที่ดินของวัด จำนวน ๖ ไร่ ๒ งาน ๗๖ ตารางวา สร้างเสร็จเมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๘ พ.ศ.๒๕๐๐ ได้ก่อสร้างส้วม ๑ หลัง ๒ ห้อง เป็นเงิน ๒,๐๐๐ บาท และในปีเดียวกันได้เปิดป้ายชื่อโรงเรียนใหม่เป็นโรงเรียนวัดคลองสวนต่อท้ายว่า “พรหมอุทิศวิทยาคาร”

พ.ศ.๒๕๐๖ ได้แท็งก์น้ำ๔ใบ เป็นเงิน ๔,๐๐๐บาท

พ.ศ.๒๕๐๙ ได้รับงบประมาณก่อสร้างอาคารเรียน แบบ ป.๑.ก๓ ห้องเรียน จำนวน ๗๕,๐๐๐บาท

พ.ศ.๒๕๑๑ ก่อสร้างบ้านพักครู ๑ หลัง ด้วยเงินงบประมาณ ๒,๐๐๐บาท เงินสมทบ ๓,๕๐๐บาท

พ.ศ.๒๕๑๕ ได้รับงบประมาณ ๓๘๐,๐๐๐บาท ก่อสร้างอาคารเรียนแบบ ๐๑๗ จำนวน ๑ หลัง

พ.ศ.๒๕๑๖ ได้รับงบประมาณท้องถิ่น ๓,๕๐๐บาท ก่อสร้างส้วม ๓ ที่นั่ง

พ.ศ.๒๕๑๖ ได้รับงบประมาณ จำนวน ๒๕,๐๐๐บาท ก่อสร้างบ้านพักครู ๑ หลัง

พ.ศ.๒๕๑๗ ได้รับงบประมาณ จำนวน ๓๗,๐๐๐บาท ก่อสร้างบ้านพักครู ๑ หลัง

พ.ศ.๒๕๑๘ ได้รับงบประมาณ จำนวน ๔๒,๐๐๐บาท ก่อสร้างบ้านพักครู ๑ หลัง

พ.ศ.๒๕๑๙ ได้รับงบประมาณ จำนวน ๔๘,๐๐๐บาท ก่อสร้างบ้านพักครู ๑ หลัง ได้รับงบประมาณ จำนวน ๑๐๐,๐๐๐บาท สร้างถังเก็บน้ำ ๑ ที่          

พ.ศ.๒๕๓๔ ได้รับงบประมาณ จำนวน ๑,๓๐๐,๐๐๐บาท ก่อสร้างอาคารเรียนแบบ สปช. ๑๐๕/๒๙ จำนวน ๔ ห้องเรียน

พ.ศ.๒๕๓๕ ได้รับงบประมาณ จำนวน ๘๐,๐๐๐ บาท ก่อสร้างส้วมแบบ สปช.๖๐๓/๒๙จำนวน ๑ หลัง ๔ ที่

พ.ศ.๒๕๓๖ ได้รับงบประมาณ จำนวน ๑๔๐,๐๐๐บาท ต่อเติมชั้นล่างอาคารเรียน แบบ สปช.๑๐๕/๒๙ จำนวน ๒ ห้องเรียน

พ.ศ.๒๕๓๘ ได้รับงบประมาณ จำนวน ๑๔๐,๐๐๐บาท ต่อเติมชั้นล่างอาคารเรียนแบบสปช. ๑๐๕/๒๙ จำนวน ๒ ห้องเรียน และงบประมาณก่อสร้างส้วมแบบ สปช.๑๐๕/๒๙ จำนวน ๑ หลัง ๔ ที่ และงบประมาณ จำนวน ๑๒๐,๐๐๐บาท ก่อสร้างสนามบาสเกตบอล

พ.ศ.๒๕๓๙ ได้รับงบประมาณ จำนวน ๖๐,๐๐๐ บาท จากสภาตำบล ก่อสร้างสนามวอลเลย์บอล และ ได้รับงบประมาณ จำนวน ๙๐,๐๐๐บาท ก่อสร้างส้วมแบบ สปช. ๖๐๓/๒๖ จำนวน ๑ หลัง ๔ ที่

พ.ศ.๒๕๔๒ ได้รับงบประมาณ จำนวน ๑,๘๐๐,๐๐๐ บาท และเงินงบต่อเติมชั้นล่าง ๓๖๓,๐๐๐ บาท ก่อสร้างอาคารเรียนแบบ สปช. ๑๐๕/๒๙ จำนวน ๑ หลัง ๘ ห้องเรียน และได้รับงบประมาณมิยาซาวา จำนวน ๑๖๒,๐๐๐ บาท ก่อสร้างถังน้ำ 

จำนวน ๖ ใบ

พ.ศ.๒๕๔๓ องค์การบริหารส่วนจังหวัดสมุทรปราการก่อสร้างสนามคอนกรีตงบประมาณ ๙๙๗,๐๐๐ บาท สำนักงานเร่งรัดพัฒนาชนบท ก่อสร้างลานกีฬาพร้อมอุปกรณ์กีฬาข้างบ้านพักครู

พ.ศ.๒๕๔๕ นายณรงค์ พุ่มเจริญ บริจาคเงินก่อสร้าง โครงหลังคากันแดด งบประมาณ ๖๐,๐๐๐ บาท

พ.ศ. ๒๕๔๘ ได้รับเงินบริจาค จำนวน ๒๒๙,๔๒๓ บาท ก่อสร้างรั้วโรงเรียนบริเวณด้านหน้าของถนนตลอดแนว

พ.ศ.๒๕๔๙ ได้รับเงินบริจาคจาก คุณป้าระเบียบ ชั้นประเสริฐ และคุณลุงบุญสืบ อุ่นจิตร์ คุณป้าสุรินทร์ บุญอนันต์ งบประมาณ ๗๐๐,๐๐๐ บาท สร้างโรงอาหารแบบสร้างเอง

พ.ศ.๒๕๔๙ ได้รับเงินงบประมาณ ๔,๕๗๘,๐๐๐ บาท ก่อสร้างอาคารเรียน สปช ๒/๒๘ ปรับปรุง๔ ชั้น ขนาด ๙ ห้องเรียน จำนวน ๑ หลัง

พ.ศ.๒๕๕๑ ได้รับเงินงบประมาณ ๓๓๖,๐๐๐ บาท ก่อสร้างส้วมนักเรียนหญิง แบบ ๔ ที่/๔๙

พ.ศ.๒๕๕๓ สร้างศาลารักการอ่าน ศาลา ๓ และ ศาลา ๔ (แบบสร้างเอง) ราคาหลังละ ๖๖,๗๑๗.๑๖บาท รวมเป็นเงิน ๑๓๓,๔๓๔.๓๒ บาท จากงบประมาณเงินอุดหนุนรายหัว

พ.ศ.๒๕๕๓ สร้างส้วมพร้อมต่อเติมที่ปัสสาวะชายแบบสร้างเอง งบประมาณเงินรายได้สถานศึกษา

งบประมาณ ๑๙๑,๐๐๐ บาท

พ.ศ.๒๕๕๔ ได้รับเงินงบประมาณโรงเรียนดีประจำตำบล สร้างสนามและลานกีฬาอเนกประสงค์ งบประมาณ ๒,๑๑๕,๐๐๐ บาท 

พ.ศ.๒๕๕๔ ได้รับเงินงบประมาณโรงเรียนดีประจำตำบล สร้างประตูโรงเรียน งบประมาณ๑๒๐,๐๐๐ บาท 

พ.ศ.๒๕๕๔ ได้รับเงินงบประมาณโรงเรียนดีศรีตำบล สร้างรั้วโรงเรียน งบประมาณ ๘๐๔,๒๐๐บาท

พ.ศ.๒๕๕๔ ได้รับเงินงบประมาณโรงเรียนดีศรีตำบล สร้างเสาธง ด้วยงบประมาณ ๒๐๙,๐๐๐ บาท

พ.ศ.๒๕๕๔ สร้างโรงจอดรถหลังคาเมทัลชีส ราคา ๒๒๔,๗๐๐ บาท จากเงินงบประมาณ เงินบริจาคและวัสดุรื้อถอนโครงหลังคา

พ.ศ. ๒๕๕๔ สร้างสนามกีฬาฟุตซอล (พื้นยาง) ราคา ๑,๙๐๐,๐๐๐ บาท งบประมาณสนับสนุนจากองค์การบริหารส่วนจังหวัดสมุทรปราการ

พ.ศ. ๒๕๕๔ อัฒจันทร์สำหรับนั่งชมกีฬา จำนวน ๔ หลัง ด้วยงบสนับสนุนจากองค์การบริหารส่วนจังหวัดสมุทรปราการ 

พ.ศ. ๒๕๕๕ สร้างโครงหลังคาเมทัลซีสและกั้นรอบสระว่ายน้ำแบบเคลื่อนที่ งบเงินอุดหนุนและรายได้ สถานศึกษา ๑๙๖,๐๐๐ บาท

พ.ศ. ๒๕๕๕ ได้รับมอบเครื่องกรองน้ำจากสโมสรโรตารีพระสมุทรเจดีย์ มูลค่า๕๐,๐๐๐ บาท

พ.ศ. ๒๕๕๕ มูลนิธิฮอนด้าประเทศไทย ร่วมกับสมาคมห้องสมุดแห่งประเทศไทยในโครงการพัฒนาห้องสมุด มอบชุดหนังสือ มูลค่า ๒๐๐,๐๐๐ บาท 

พ.ศ. ๒๕๕๖ กองทุนพัฒนาหมู่บ้าน หมู่ ๓ โดยงบประมาณสนับสนุนจากโรงไฟฟ้าพระนครใต้ บริจาคสนามเด็กเล่น ด้วยงบประมาณ ๑๕๐,๐๐๐ บาท

พ.ศ. ๒๕๕๗ กองทุนพัฒนาหมู่บ้าน หมู่ ๓ โดยงบประมาณสนับสนุนจากโรงไฟฟ้าพระนครใต้ บริจาคคอมพิวเตอร์ ด้วยงบประมาณ ๓๐๐,๐๐๐ บาท

พ.ศ. ๒๕๕๗ ได้รับงบประมาณ ปรับปรุงอาคารเรียน สปช.๑๐๕/๒๙ ด้วยงบประมาณ ๑๘๔,๐๐๐ บาท

พ.ศ. ๒๕๕๘ ได้รับงบประมาณ ๓๐๐,๐๐๐บาท จัดซื้อครุภัณฑ์คอมพิวเตอร์เพื่อการศึกษาจาก โรงไฟฟ้าพระนครใต้สมุทรปราการ ๓

พ.ศ. ๒๕๕๘ ได้รับงบประมาณ ๑๘๔,๘๐๐บาท ปรับปรุงซ่อมแซมอาคารเรียน สปช. ๑๐๕/๒๙รายการมุงกระเบื้องหลังคาพร้อมฝ้าเพดาน และเปลี่ยนประตูห้องเรียนจากสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต ๑

พ.ศ. ๒๕๕๘ ได้รับงบประมาณ ๒๐๐,๐๐๐บาท ปรับปรุงซ่อมแซมอาคารเรียน สปช. ๒/๒๘ รายการปู กระเบื้องเคลือบ จากสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต ๑

พ.ศ. ๒๕๕๘ ได้รับงบประมาณ ๔๑,๘๐๐ บาท จัดซื้อครุภัณฑ์คอมพิวเตอร์พร้อมอุปกรณ์ต่อพ่วงจากสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต ๑

พ.ศ. ๒๕๕๘ ได้รับงบประมาณ ๒๕๘,๐๐๐ บาท จัดซื้อครุภัณฑ์คอมพิวเตอร์พร้อมอุปกรณ์ต่อพ่วงจากสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต ๑

พ.ศ. ๒๕๕๘ ได้งบประมาณ ๒๐๐,๐๐๐ บาท ปรับปรุงซ่อมแซมอาคารเรียน สปช.๒/๒๘ รายการปูกระเบื้องเคลือบ จากสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต ๑

พ.ศ. ๒๕๕๘ ได้รับงบประมาณ ๔๑,๘๐๐ บาท จัดซื้อครุภัณฑ์คอมพิวเตอร์พร้อมอุปกรณ์ต่อพ่วง จากสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต ๑

พ.ศ. ๒๕๕๘ ได้รับงบประมาณ ๒๕๘,๐๐๐ บาท จัดซื้อครุภัณฑ์คอมพิวเตอร์พร้อมอุปกรณ์ต่อพ่วง จากสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต ๑

พ.ศ. ๒๕๕๙ ได้รับงบประมาณ ๔๙๑,๖๐๐ บาท ก่อสร้างส้วมนักเรียนหญิง ๖ ที่ / ๔๙ จากสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต ๑

พ.ศ. ๒๕๕๙ ได้รับงบประมาณ ๖๕๖,๐๐๐ บาท จัดซื้อครุภัณฑ์ดนตรีเพื่อการศึกษา จากโรงไฟฟ้าพระนครใต้สมุทรปราการ ๓

พ.ศ. ๒๕๕๙ ได้รับงบประมาณ ๘๘,๘๘๐ บาท จัดซื้อโต๊ะ เก้าอี้นักเรียนระดับก่อนประถมศึกษา มอก.และโต๊ะ เก้าอี้นักเรียนระดับมัธยมศึกษา มอก. จากสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต ๑

พ.ศ. ๒๕๕๙ ได้รับงบประมาณ ๒๐,๐๐๐ บาท จัดซื้อครุภัณฑ์ดนตรีเพื่อการศึกษา จากโรงไฟฟ้าพระนครใต้ สมุทรปราการ

💖💘🍫วันวาเลนไทน์🍫💗💝

 

วันนักบุญวาเลนไทน์ (อังกฤษ: Saint Valentine's Day) หรือเรียก วันวาเลนไทน์ (อังกฤษ: Valentine's Day) ตรงกับวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ของทุกปี วันวาเลนไทน์มีการเฉลิมฉลองในหลายประเทศทั่วโลก ส่วนใหญ่เป็นประเทศทางตะวันตก แม้จะยังเป็นวันทำงานในทุกประเทศเหล่านั้นก็ตาม

วันนักบุญวาเลนไทน์" แต่เดิมเป็นเพียงวันฉลองนักบุญในศาสนาคริสต์ยุคแรกหนึ่งหรือสองคนชื่อวาเลนตินัส ความหมายโรแมนติกโดยนัยสมัยใหม่นั้นกวีเพิ่มเติมในอีกหลายศตวรรษต่อมาทั้งสิ้น มีการกำหนดวันวาเลนไทน์ขึ้นครั้งแรกโดยสมเด็จพระสันตะปาปาเกลาซิอุสที่ 1 ใน ค.ศ. 496 ก่อนที่สมเด็จพระสันตะปาปาปอลที่ 6 จะให้ตัดออกจากปฏิทินโรมันทั่วไป (General Roman Calendar) ในปี ค.ศ. 1969

วันวาเลนไทน์มาข้องเกี่ยวกับรักแบบโรแมนติกเป็นครั้งแรกในแวดวงสังคมของเจฟฟรีย์ ชอเซอร์ สมัยกลางตอนกลาง (High Middle Ages) เมื่อประเพณีรักเทิดทูนเฟื่องฟู จนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 15 วันวาเลนไทน์ได้วิวัฒนา มาเป็นโอกาสซึ่งคู่รักจะแสดงความรักของพวกเขาแก่กันโดยให้ดอกไม้ ขนมหรือลูกกวาด และส่งการ์ดอวยพรกัน[1][2]ในภายหลังประเพณีการแสดงออกความรักไม่ได้เป็นที่นิยมเพียงแค่ทางฝั่งตะวันตกหากแต่มีการแพร่กระจายความนิยมไปทั่วโลก โดยคนส่วนใหญ่ถือว่าวันดังกล่าวเป็นวันแห่งการแสดงความรักให้กันจนถึงปัจจุบัน โดยบางประเทศมีการฉลองในลักษณะที่คล้ายกันนี้ เช่น ประเทศบราซิลมีการเฉลิมฉลอง "Dia dos Namorados" ในวันที่ 12 มิถุนายน โดยจะมีการมอบของขวัญให้คนที่รัก เช่น ดอกไม้และช็อกโกแลต[3]

💦🌀ปลาซักเกอร์ 🫧🐠เอเลี่ยนสปีชี่🐠🫧👽

 

ปลาซักเกอร์ธรรมดา หรือ ปลาเทศบาล (อังกฤษ: common sucker, common pleco; ชื่อวิทยาศาสตร์: Hypostomus plecostomus) เป็นปลาชนิดหนึ่งในวงศ์ปลาซักเกอร์ (Loricariidae)

เป็นปลาตู้ชนิดหนึ่งที่รู้จักคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี มีส่วนหัวโต ตามีขนาดเล็ก ปากอยู่ด้านล่างมีขนาดใหญ่และมีกล้ามเนื้อแข็งแรงสามารถใช้ดูดเกาะติดเป็นสุญญากาศกับตู้กระจกหรือวัสดุต่าง ๆ ได้เป็นอย่างดี มีลำตัวสีดำหรือสีน้ำตาลเข้ม ลำตัวสากและหยาบกร้านมาก หนังมีลักษณะแข็งจนดูเหมือนเกราะ มีลวดลายสีเขียวตามครีบหลังและครีบหาง ตัวผู้มีเงี่ยงแหลมบริเวณครีบอกและข้างหัว

มีขนาดโตเต็มที่ประมาณ 2 ฟุต มีถิ่นกำเนิดในทวีปอเมริกากลางจนถึงอเมริกาใต้

ปลาซักเกอร์ธรรมดาถูกนำไปยังประเทศต่าง ๆ ที่มิใช่ถิ่นกำเนิดในฐานะเป็นปลาสวยงามที่ใช้ทำความสะอาดเศษอาหารหรือคราบตะไคร่ภายในตู้ ซึ่งในบางครั้งพฤติกรรมของปลาซักเกอร์ธรรมดา ถ้าหากอาหารไม่เพียงพอก็จะก้าวร้าวไล่ดูดเมือกของปลาอื่น จนถึงแก่ความตายก็มี และเนื่องจากเป็นปลาที่มีความสามารถปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมต่าง ๆ ได้เป็นอย่างดี แม้ในภาวะที่เป็นพิษ หรือแหล่งน้ำที่มีออกซิเจนละลายในน้ำต่ำกว่ามาตรฐานปกติที่ปลาทั่วไปจะอาศัยอยู่ได้ จึงทำให้กลายเป็นชนิดพันธุ์ต่างถิ่นที่ก่อให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมในหลายประเทศ ในแม่น้ำแซนแอนโทนีโอ ในรัฐเท็กซัส ของสหรัฐอเมริกา พบได้เพิ่มปริมาณขึ้นเป็นจำนวนมากจนไปกินและทำลายไข่ของปลาเซนทรัลสโตนโรลเลอร์ (Campostoma anomalum) ซึ่งเป็นปลาพื้นเมือง[1] ในส่วนประเทศไทย ขณะนี้กรมประมงได้มีประกาศให้กลายเป็นปลาต้องห้ามสำหรับเลี้ยงและจำหน่ายแล้ว โดยรณรงค์ให้นำไปปรุงเป็นอาหารแทนถ้าหากเจอ[2] แต่ในปัจจุบันได้มีผู้นำไปหลอกขายเป็นปลาปล่อย โดยเรียกว่า "ปลาราหู"[3]

สำหรับชื่ออื่น ๆ ที่เรียกกันในภาษาไทย เช่น "ปลากดเกราะ",[4][5] "ปลากดควาย" หรือ "ปลาดูด" เป็นต้น

🫧🐠🦚ปลาหางนกยูง🫧🐠🦚

 

ปลาหางนกยูงเป็นปลาน้ำจืดที่มีขนาดเล็กมาก มีความยาวไม่เกิน 5 เซนติเมตร มีจุดเด่นคือครีบหางที่มีขนาดใหญ่ ตัวผู้และตัวเมียมีความแตกต่างกันจนเห็นได้ชัด กล่าวคือ ตัวผู้มีขนาดลำตัวที่เล็กกว่ามาก แต่มีสีสันและครีบที่สวยงามกว่า ขณะที่ตัวเมียตัวใหญ่กว่า ท้องอูม สีสันและครีบเครื่องเล็กกว่า และยังมีปลาหางนกยูงที่มี 2 เพศในตัวเดียวกัน ทำให้สามารถสืบพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศได้

มีการกระจายพันธุ์บริเวณทวีปอเมริกากลางจนถึงอเมริกาใต้ อาศัยอยู่ในแหล่งน้ำจืดจนถึงน้ำกร่อยที่มีกระแสน้ำไหลเอื่อย ๆ เป็นปลาอาศัยอยู่รวมเป็นฝูง หากินบริเวณผิวน้ำ โดยกินทั้งพืชและสัตว์น้ำรวมถึงแมลงหรือตัวอ่อนแมลงขนาดเล็กด้วย

ปลาหางนกยูงเป็นปลาที่เป็นที่รู้จักกันดีในฐานะที่เป็นปลาสวยงาม ในประเทศไทยได้มีการนำเข้ามาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 โดยนิยมเลี้ยงกันในอ่างบัว เพราะเป็นปลาที่เลี้ยงง่ายมาก มีสีสันสวยงาม สามารถเลี้ยงรวมกันเป็นฝูงได้โดยเริ่มต้นจากตัวเดียว แต่อาจมีปัญหาในการมองเห็นและเลี้ยงดู ทำให้ผู้คนไม่นิยมซื้อมาตัวเดียว จากการเป็นปลาผิวน้ำและเป็นปลาขนาดเล็ก ทำให้การเลี้ยงปลาหางนกยูงในอ่างบัว ไม่จำเป็นต้องใช้เครื่องให้ออกซิเจนเหมือนปลาชนิดอื่น ๆ อีกทั้งการแพร่ขยายพันธุ์ก็กระทำได้ง่ายมาก เนื่องจากเป็นปลาที่ปฏิสนธิภายในตัว และออกลูกเป็นตัว โดยปลาตัวเมียเมื่อได้รับการผสมแล้วจะสามารถให้ลูกไปได้ราว 2-3 ครอก ซึ่งการขยายพันธุ์ก็เพียงแค่จับปลาตัวผู้และตัวเมียมาเลี้ยงไว้รวมกันก็สามารถให้ลูกได้แล้ว โดยปลาที่มีความพร้อมที่จะขยายพันธุ์จะมีอายุตั้งแต่ 3 เดือนขึ้นไป

ปัจจุบัน ปลาหางนกยูงได้ถูกพัฒนาสายพันธุ์ให้มีสีสันและลวดลายรวมทั้งขนาดลำตัวให้แตกต่าง สวยงามไปจากพันธุ์ดั้งเดิมในธรรมชาติเยอะมาก มีหลายสายพันธุ์ เช่น "ทักซิโด้", "กร๊าซ", "คอบร้า", "โมเสก" , "หางดาบ", "นีออน,"หูช้าง"เป็นต้น

จากความเป็นปลาที่เลี้ยงง่ายขยายพันธุ์ง่าย ทำให้กระทรวงสาธารณสุขได้รณรงค์ให้คนไทยเลี้ยงปลาหางนกยูงไว้ในภาชนะที่ใส่น้ำในบ้านเพื่อกินลูกน้ำและยุงเพื่อเป็นการป้องกันโรคต่าง ๆ ที่เกิดจากยุง และในปัจจุบัน ปลาหางนกยูงได้กลายเป็นชนิดพันธุ์ต่างถิ่นชนิดหนึ่งในประเทศไทยไปแล้ว มีการพบในแหล่งน้ำธรรมชาติทั่วไปปะปนกับปลาขนาดเล็กพื้นเมืองทั้งหลาย ซึ่งปลาหางนกยูงส่วนใหญ่ในธรรมชาติที่พบนั้น จะมีลำตัวใส ไม่มีลวดลายทั้งนี้เนื่องจากเป็นผลจากการผสมภายในสายเลือดเดียวกัน

นอกจากนี้แล้ว ในทางวิชาการ จากการทดลองของนักวิจัยจากมหาวิทยาลัยเอ็กซิเตอร์ ประเทศอังกฤษ ที่ได้ออกแบบสถานการณ์กระตุ้นระดับความเครียดของปลาหางนกยูงจากธรรมชาติในตรินิแดดและโตเบโก เพื่อสังเกตพฤติกรรมของปลาแต่ละตัว พบว่า ปลาหางนกยูงมีพฤติกรรมที่หลากหลายในการรับมือกับความเครียด เช่น บางตัวพยายามจะที่จะหลบหนีออกมา, บางตัวก็สังเกตอย่างระมัดระวัง สรุปได้ว่า การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของปลาหางนกยูงขึ้นอยู่กับสถานการณ์ เช่น ทุกตัวจะเคร่งเครียดขึ้นในสถานการณ์ที่เครียดมากขึ้น

🌀🐠🫧ปลากัด🐠🫧🌀

 

ครีบก้นยาวจรดครีบหาง หางแบนกลม มีอวัยวะช่วยหายใจบนผิวน้ำได้โดยใช้ปากฮุบอากาศโดยไม่ต้องผ่านเหงือกเหมือนปลาทั่วไป เกล็ดสากเป็นแบบทีนอยด์ ปกคลุมจนถึงหัว ริมฝีปากหนา ตาโต ครีบอกคู่แรกยาวใช้สำหรับสัมผัส ปลาตัวผู้มีสีน้ำตาลเหลือบแดงและน้ำเงินหรือเขียว ครีบสีแดงและมีแถบสีเหลืองประ ในขณะที่ปลาตัวเมียสีจะซีดอ่อนและมีขนาดลำตัวที่เล็กกว่ามากจนเห็นได้ชัด

ขนาดโตเต็มที่ประมาณ 5 - 6 เซนติเมตร พบกระจายอยู่ทั่วไปในแหล่งน้ำนิ่งตื้น ๆ ขนาดเล็กของที่ราบลุ่มทุกภาคส่วนในประเทศไทยเท่านั้น สถานะปัจจุบันในธรรมชาติถูกคุกคามจากสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปและสารเคมีที่ตกค้าง[มีพฤติกรรมชอบอยู่ตัวเดียวในอาณาบริเวณแคบ ๆ เพราะดุร้ายก้าวร้าวมากในปลาชนิดเดียวกัน ตัวผู้เมื่อพบกันจะพองตัว พองเหงือก เบ่งสีเข้ากัดกัน ซึ่งในบางครั้งอาจกัดได้จนถึงตาย เมื่อผสมพันธุ์ ตัวผู้จะเป็นฝ่ายก่อหวอดติดกับวัสดุต่าง ๆ เหนือผิวน้ำ ไข่ใช้เวลาฟัก 2 วัน โดยที่ปลาตัวผู้จะเป็นฝ่ายดูแลไข่และตัวอ่อนเอง โดยไม่ให้ปลาตัวเมียเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย[2]

เป็นปลาที่ชาวไทยรู้จักเป็นอย่างดีมาแต่โบราณ โดยปลากัดสายพันธุ์ดั้งเดิมจากธรรมชาติมักเรียกติดปากว่า "ปลากัดทุ่ง" หรือ "ปลากัดลูกทุ่ง" หรือ "ปลากัดป่า" จากพฤติกรรมที่ชอบกัดกันเองแบบนี้ ทำให้นิยมนำมาเลี้ยงใช้สำหรับกัดต่อสู้กันเป็นการพนันชนิดหนึ่งของชาวไทย และได้มีการพัฒนาสายพันธุ์และความสามารถในชั้นเชิงการกัดจนถึงปัจจุบัน จนเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของประเทศไทยและเป็นที่รับรู้ของชาวต่างชาติในชื่อ "Siamese fighting fish" โดย ฮิวจ์ แมคคอร์มิค สมิธ มีส่วนสำคัญที่ทำให้ปลากัดเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางในระดับโลก โดยเขียนบทความชื่อ "The Fighting Fish of Siam" ลงในวารสารโคเพีย ฉบับที่ 159, วารสารไซเอนซ์ไดเจสต์ ฉบับที่ 2 และวารสารเนเชรัลฮิสทรี ฉบับที่ 39 โดยบรรยายถึงลักษณะเฉพาะตัวของปลากัด เช่น การพองตัวต่อสู้, การแข่งขันพนันกัดปลาในประเทศไทย รวมถึงการเพราะพันธุ์ปลากัดเพื่อการเลี้ยงเพื่อการพนันและความสวยงามอีกด้วย [2] นอกจากนี้แล้วในภาพยนตร์ชุดเจมส์ บอนด์ ของฮอลลีวู้ด เรื่อง From Russia with Love ในปี พ.ศ. 2509 ก็ได้มีการอ้างอิงถึงปลากัดในเชิงสัญลักษณ์ด้วย [4]

ในปัจจุบัน ปลากัดได้รับการพัฒนาสายพันธุ์ให้มีขนาดใหญ่ขึ้น มีสีสันที่สวยงามและหลากหลายขึ้น เรียกว่า "ปลากัดหม้อ" นิยมเลี้ยงในภาชนะขนาดเล็กและแคบ เช่น ขวดโหล, ขวดน้ำอัดลม เป็นต้น อีกทั้งยังได้พัฒนาสายพันธุ์ในแง่ของความเป็นปลาสวยงามอีกหลายสายพันธุ์ เช่น "ปลากัดจีน" ที่มีเครื่องครีบยาว "ปลากัดแฟนซี" ที่มีสีสันหลากหลายสวยงาม "ปลากัดคราวน์เทล" หรือ "ปลากัดฮาร์ฟมูน" เป็นต้น

ในปี พ.ศ. 2556 กรมส่งเสริมวัฒนธรรม ได้ขึ้นทะเบียนปลากัดให้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมของชาติ เช่นเดียวกับข้าวหอมมะลิ หรือลำตัด

🐠🎆🤓🫧ปลาดุก🫧🌀🐠

 ปลาดุก เป็นสกุลของปลาหนังน้ำจืดในสกุล Clarias (/คลา-เรียส/) ในวงศ์ Clariidae โดยคำว่า Clarias มาจากภาษากรีกคำว่า chlaros หมายถึง "มีชีวิต" มีความหมายถึง การที่ปลาสกุลนี้สามารถใช้ชีวิตอยู่ได้บนบกหรือสภาพที่ขาดน้ำ[1]

มีการแพร่กระจายพันธุ์ในน้ำจืดและน้ำกร่อยตามแหล่งน้ำของทวีปเอเชียและแอฟริกา เป็นปลาไม่มีเกล็ด ลำตัวยาว มีหัวที่แบนและแข็ง มีหนวดยาวแปดนิ้ว มีครีบหลังและครีบก้นยาวเกินครึ่งของความยาวลำตัว จุดเริ่มต้นของครีบหลังอยู่ล้ำหน้าจุดเริ่มต้นของครีบท้อง ครีบหลังไม่มีเงี่ยงแข็ง ไม่มีครีบไขมัน ครีบหางมนกลม ครีบทั้งหมดเป็นอิสระจากกัน[2] สามารถหายใจและครีบคลานบนบกได้เมื่อถึงฤดูแล้ง เป็นปลาวางไข่ เป็นปลากินเนื้อโดยเฉพาะเมื่อตัวโตเต็มที่ชอบกินปลาอื่นที่ตัวเล็กกว่าเป็นอาหาร รวมถึงกินซากพืชและซากสัตว์อีกด้วย

เป็นปลาที่รู้จักกันดีในแง่ของการเป็นปลาเศรษฐกิจ ที่นิยมบริโภคกันโดยเฉพาะในทวีปเอเชีย

🫧🐟🔴ปลาดุกเรดเทล🫧🐟🔴

 ปลาเรดเทลแคทฟิช (อังกฤษ: Redtail catfish) เป็นปลาน้ำจืดขนาดใหญ่ชนิดหนึ่ง ในอันดับปลาหนัง มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Phractocephalus hemioliopterus ในวงศ์ปลากดอเมริกาใต้ (Pimelodidae) จัดเป็นปลาเพียงชนิดเดียวเท่านั้นที่อยู่ในสกุล Phractocephalus ที่ยังคงดำรงเผ่าพันธุ์ ทั้งนี้เนื่องจากชนิดอื่นที่อยู่ร่วมสกุลกันได้สูญพันธุ์ไปตั้งแต่ยุคไมโอซีนตอนต้นแล้ว (ราว 13.5 ล้านปีก่อน) คือ P. nassi ซึ่งค้นพบซากดึกดำบรรพ์ในปี ค.ศ. 2003 จากยูรูมาโค ในเวเนซุเอลา รวมถึงชนิดอื่นจากรัฐอาเกร ในบราซิล

มีรูปร่างส่วนหัวแบนกว้างและใหญ่ ปากมีขนาดใหญ่ และอ้าปากได้กว้าง ภายในช่องปากจะมีฟันหยาบ ๆ สีแดงสด ซึ่งฟันลักษณะนี้จะใช้สำหรับดูดกลืนอาหารเข้าไปทั้งตัว โดยไม่เคี้ยวหรือขบกัด แต่จะใช้งับเพื่อไม่ให้ดิ้นหลุดเท่านั้น บริเวณส่วนหัวมีจุดกระสีน้ำตาลหรือดำกระจายอยู่ทั่ว ลำตัวด้านบนสีน้ำตาลแดง ส่วนท้องและด้านข้างลำตัวสีขาวหรือสีเหลือง ปลายหางและครีบหลังมีสีแดงจัด อันเป็นที่มาของชื่อ มีหนวดทั้งหมดสี่คู่ คู่แรกยาวที่สุดอยู่บริเวณมุมปาก หนวดอื่น ๆ อยู่บริเวณใต้คาง

ปลาเรดเทลแคทฟิช เป็นปลาที่หากินตามท้องน้ำ โดยกินอาหารได้แก่ ปลาขนาดเล็กกว่าและสามารถกินได้ถึงขนาดที่เท่าตัวหรือใหญ่กว่าได้ ด้วยการกลืนเข้าไปทั้งตัวโดยไม่เคี้ยว เป็นปลาที่ตะกละ กินจุ กินไม่เลือก และเจริญเติบโตได้เร็วมาก โดยเฉพาะลูกปลา

พบกระจายพันธุ์ในลุ่มแม่น้ำอเมซอน, โอริโนโค และเอสเซคิวโบ โดยมีชื่อเรียกในภาษาถิ่นว่า Cajaro และ Pirarara หรือ ปลากล้วย[2]

มีขนาดโตเต็มที่ได้ประมาณ 1-1.5 เมตร น้ำหนักหนักได้ถึง 51.5 กิโลกรัม ซึ่งเป็นน้ำหนักของส่วนหัวมากถึง 1 ใน 4[2]

เป็นปลาที่นิยมตกเป็นเกมกีฬา และนิยมบริโภคกันทั่วไป โดยเฉพาะในประเทศไทยมีการเพาะเลี้ยงกันเพื่อบริโภคแทนเนื้อปลาคัง (Hemibagrus wyckioides) ซึ่งเป็นปลาพื้นบ้านทดแทน เนื่องด้วยการที่เพาะขยายพันธุ์ง่ายและเติบโตเร็ว อีกทั้งเนื้อยังมีรสชาติดี และยังนิยมเลี้ยงเป็นปลาสวยงามอีกด้วย ซึ่งจัดว่าเป็นปลาจากต่างประเทศที่มีการเลี้ยงกันมานานกว่า 30 ปีแล้ว มีราคาขายที่ไม่แพง ในปัจจุบัน ยังมีการผสมข้ามพันธุ์กับปลาในวงศ์เดียวกัน เช่น ปลาไทเกอร์โชวเวลโนส (Pseudoplatystoma fasciatum) เกิดเป็นลูกผสมสายพันธุ์ใหม่ หรือมีสีสันที่แตกต่างไปจากปลาดั้งเดิมอีกด้วย เช่น สีขาวล้วน หรือสีดำทั้งลำตัว หรือปลาเผือก ซึ่งปลาที่มีสีสันแปลกเช่นนี้จะมีราคาซื้อขายที่แพงกว่าปลาปกติมาก[3][4] แต่ขณะเดียวกันก็ก่อให้เกิดเป็นปัญหาชนิดพันธุ์ต่างถิ่น เมื่อมีปลาบางส่วนได้หลุดรอดลงไปในแหล่งน้ำธรรมชาติ[5]

🫧🐠🎆ปลาสลิด🐠🌌🫧

 

ปลาสลิด เป็นปลาน้ำจืดชนิดหนึ่ง มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Trichogaster pectoralis ในวงศ์ปลากัด ปลากระดี่ (Osphronemidae) มีรูปร่างคล้ายปลากระดี่หม้อ (T. trichopterus) ซึ่งเป็นปลาในสกุลเดียวกัน แต่มีลำตัวที่หนาและยาวกว่า หัวโต ครีบหลังในตัวผู้มีส่วนปลายยื่นยาวเช่นเดียวกับครีบก้น ครีบอกใหญ่ ตาโต ปากเล็กอยู่สุดปลายจะงอยปาก ครีบหางเว้าตื้นปลายมน ตัวมีสีเขียวมะกอกหรือสีน้ำตาลคล้ำ มีแถบยาวตามลำตัวตั้งแต่ข้างแก้มจนถึงกลางลำตัวสีดำ และมีแถบเฉียงสีคล้ำตลอดแนวลำตัวด้านข้างและหัว ครีบมีสีคล้ำขนาดโดยเฉลี่ย 10–16 เซนติเมตร พบขนาดใหญ่สุดถึง 25 เซนติเมตร นับเป็นปลาในสกุล Trichopodus ที่ใหญ่ที่สุด

มีถิ่นอาศัยในแหล่งน้ำนิ่งที่มีพืชน้ำและหญ้ารกริมตลิ่งของภาคกลาง ภาคอีสาน และภาคใต้ของประเทศไทย นอกจากนี้ยังพบในประเทศรอบข้าง

พฤติกรรมในการสืบพันธุ์เริ่มขึ้นในระหว่างเดือนเมษายนถึงสิงหาคม โดยจะวางไข่โดยการก่อหวอดตามผิวน้ำติดกับพืชน้ำหรือวัสดุต่าง ๆ มักวางไข่ในช่วงกลางวันที่มีแดดรำไร หลังวางไข่เสร็จแล้วตัวพ่อปลาจะเป็นผู้ดูแลไข่จนฟักเป็นตัว ตัวเมียวางไข่ครั้งละ 4,000–10,000 ฟอง ในการเลี้ยงทางเศรษฐกิจนิยมให้เป็นการผสมพันธุ์หมู่

ปลาสลิดเป็นปลาน้ำจืดเศรษฐกิจที่สำคัญอีกชนิดหนึ่งของไทย นิยมแปรรูปเป็นปลาแห้งหรีอปลาเค็ม โดยเกษตรกรจะเลี้ยงในบ่อดิน โดยฟันหญ้าให้เป็นปุ๋ยและเกิดแพลงก์ตอนเพื่อเป็นอาหารปลา โดยพื้นที่เลี้ยงปลาสลิดที่เป็นที่รู้จักกันดี คือ อำเภอบางบ่อและอำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ ที่เรียกว่า "ปลาสลิดบางบ่อ" นอกจากนี้ยังมีอีกแหล่งหนึ่งที่เคยมีชื่อในอดีต คือที่ตำบลดอนกำยาน อำเภอเมืองสุพรรณบุรี จังหวัดสุพรรณบุรี แต่ปัจจุบันพื้นที่เลี้ยงที่ใหญ่ที่สุดอยู่ที่อำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสาคร[2]

มีชื่อเรียกในภาษามลายูว่า เซอปัตซียัม ภาษาอังกฤษเรียกว่า "ปลากระดี่หนังงู" (Snakeskin gourami) และมีชื่อเรียกในราชาศัพท์อีกว่า "ปลาใบไม้" ทั้งนี้เนื่องจากคำว่า "สลิด" เพี้ยนมาจากคำว่า "จริต" พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวจึงได้ทรงแนะนำให้เรียกปลาสลิดในหมู่ราชบริพารว่า "ปลาใบไม้" เพราะทรงเห็นว่ามีรูปร่างเหมือนใบไม้

ปัจจุบัน ยังมีการเพาะเลี้ยงเป็นปลาสวยงาม เช่นเดียวกับปลากระดี่นาง ปลากระดี่หม้อ และปลากระดี่มุก

🐠🫧ปลากระดี่หม้อ🐠🫧

 

ปลากระดี่หม้อ ปลาน้ำจืดชนิดหนึ่ง มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Trichopodus trichopterus ในวงศ์ปลากัด ปลากระดี่ (Osphronemidae) มีรูปร่างคล้ายปลากระดี่นาง (T. microlepis) ซึ่งเป็นปลาที่อยู่ในสกุลเดียวกัน แต่กระดี่หม้อมีรูปร่างป้อมกว่า ส่วนท้ายไม่เรียวเล็ก หัวเล็ก ตาเล็ก ปากเล็กอยู่ปลายสุดของจะงอยปาก ลำตัวแบนข้างเล็กน้อย ส่วนหลังยกสูงเล็กน้อย ครีบอกเล็ก ครีบท้องเป็นเส้นยาว ครีบหางเว้าตื้นปลายใน เกล็ดมีขนาดใหญ่ ตัวมีสีเทาอมสีฟ้าหรือสีคล้ำตามแนวพาดขวางหรือพาดเฉียง ตลอดลำตัวด้านข้างหลายแถบรวมถึงที่ข้างแก้มกลางลำตัวด้านข้างและโคนครีบหางมีจุดสีดำขนาดใหญ่แห่งละจุด ครีบก้นมีจุดประสีส้มหรือเหลือง ขอบครีบสีเหลือง ครีบอื่นสีใส ครีบหางใสมีสีประคล้ำ

ขนาดโดยเฉลี่ยมีความยาวประมาณ 8-10 เซนติเมตร พบใหญ่สุดคือ 15 เซนติเมตร

ปลากระดี่หม้อเป็นปลาที่มีสีสันต่างตากหลากหลายกันออกไปตามพันธุกรรมและถิ่นที่อยู่อาศัย จึงมีหลากสีมาก เช่น ปลาที่พบในพื้นที่ภาคใต้จะมีลำตัวสีฟ้าเข้มกว่าปลาที่พบในที่อื่น นอกจากนี้ยังมีที่พบสีออกเหลืองทองหรือออกขาวนวลด้วย แต่ปลาที่พบโดยทั่วไปมักมีลำตัวออกสีน้ำตาลใส

เป็นปลาที่พบได้ในแหล่งน้ำนิ่งทุกภาคของประเทศไทยและประเทศเพื่อนบ้านในภูมิภาคนี้ จัดเป็นปลาสกุล Trichopodus ที่พบชุกชุมที่สุด

นิยมบริโภคในท้องถิ่น เช่นเดียวกับปลาสลิด (T. pectoralis) และปลากระดี่นาง นอกจากนี้ยังนิยมเลี้ยงเป็นปลาสวยงามอีกด้วย

มีชื่อเรียกในภาษาอีสานว่า "กระเดิด" หรือ "เดิด" ภาษาเหนือเรียก "สลาก" หรือ "สลาง" ชื่อในภาษาอังกฤษเรียกว่า "กระดี่สามจุด" (Three spot gourami) หมายถึง จุดดำสองจุดใหญ่ตามลำตัวและนับลูกตาด้วย ชื่อที่นิยมเรียกกันในแวดวงปลาสวยงามคือ "กระดี่นางฟ้า"[2]

🐟🐠🫧ปลากระดี่เเคระ🫧🐠🐟

 

ปลากระดี่แคระ (อังกฤษ: Dwarf gourami; ชื่อวิทยาศาสตร์: Trichogaster lalius) ปลาน้ำจืดขนาดเล็กชนิดหนึ่ง ในสกุล Trichogaster อยู่ในวงศ์ปลากัด ปลากระดี่ (Osphronemidae)

พบกระจายพันธุ์ในอนุทวีปอินเดีย มีรูปร่างแบนข้างมาก ตามลำตัวมีแถบสีเขียวหรือสีน้ำเงินอ่อนสลับกับสีแดงทั่วไปตามครีบต่าง ๆ ด้วย และอาจมีสีสันที่หลากหลายกว่านี้ โดยในบางตัวอาจจะไม่มีลวดลายเลยก็ได้ ตัวผู้มีความแตกต่างจากตัวเมียอย่างชัดเจน กล่าวคือ มีสีที่สดสวยกว่ามาก มีขนาดความยาวตำตัวประมาณ 5-7 เซนติเมตร

มีอุปนิสัยไม่ก้าวร้าวเท่าปลากระดี่ในสกุล Trichopodus ชอบอยู่กันเป็นฝูงตามแหล่งน้ำที่พืชไม้น้ำขึ้นหนาแน่น โดยจะหลบอยู่ตามกอพืช แต่เมื่อถึงเวลาผสมพันธุ์และวางไข่ ปลาตัวผู้จะเป็นฝ่ายก่อหวอด และเมื่อวางไข่เสร็จแล้ว ตัวผู้จะดุร้ายกับตัวเมียทันที และอาจทำร้ายตัวเมียจนตายได้ และเมื่อหลังวางไข่เสร็จแล้วตัวเมียมักจะตาย[2] มีอายุเต็มที่ประมาณ 4 ปี

นิยมเลี้ยงเป็นปลาสวยงาม ซึ่งได้มีการเพาะขยายพันธุ์ออกมาเป็นสีสันที่หลากหลายมากยิ่งขึ้น ในปลาตัวที่สีสีแดงทั้งตัวหรือสีส้ม มักจะเรียกว่า "กระดี่เปลวไฟ"

🌟เทศกาลงานวัด🎉

 

วันที่ออกอากาศ: 13 กรกฎาคม 2557

วิทยากร: ดินาร์ บุญธรรม

ผู้ดำเนินรายการ: วราภรณ์ จิวชัยศักดิ์

 

 

งานวัด เป็นกิจกรรมที่มีหลักฐานปรากฎมาตั้งแต่ครั้งอดีต ในสมัยโบราณการจัดงานวัดส่วนใหญ่มีวัตถุประสงค์เพื่อฉลองศาสนสถานและถาวรวัตถุต่างๆ ภายในวัด รวมถึงการนมัสการปูชนียสถานและปูชนียวัตถุสำคัญของวัด

 

ในราชอาณาจักรไทย วัดแต่ละแห่งก็มีปูชนียสถานและปูชนียวัตถุสำคัญทางพระพุทธศาสนากันอยู่ทั่วไป พระธาตุเจดีย์ก็ดี พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ก็ดี หรือแม้แต่สัญลักษณ์สำคัญทางพระพุทธศาสนา อาทิ รอยพระพุทธบาท พระธรรมจักร จึงมักนิยมจัดเทศกาลนมัสการและงานเฉลิมฉลองต่างๆ จนกลายเป็นประเพณีหนึ่งในสังคมไทยและเป็นกิจกรรมประจำปีของผู้คนท้องถิ่น

 

ประการหนึ่งเพื่อเตือนไม่ให้มหาชนทั้งในท้องถิ่นและต่างถิ่นลืมความสำคัญของปูชนียสถานและปูชนียวัตถุนั้นๆ โดยกำหนดเป็นวันนักขัตฤกษ์สำหรับการนมัสการประจำปี และอีกประการก็ถือเป็นโอกาสให้ผู้คนร่วมแสวงบุญและระลึกถึงคติความเชื่อทางพุทธศาสนา 

 

งานนักขัตฤกษ์เพื่อนมัสการปูชนียสถานและปูชนียวัตถุที่สำคัญ มีตั้งแต่งานที่พระเจ้าแผ่นดินทรงอุปถัมภ์เสด็จพระราชกุศลมาในงานบุญหลวง อย่างเช่น งานนมัสการพระพุทธบาทสระบุรี งานนมัสการพระปฐมเจดีย์ หรืองานวัดเบญจมบพิตร รวมถึงงานของวัดราษฎร์อื่นๆ ที่คนท้องถิ่นร่วมแรงร่วมใจจัดงานนมัสการสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ของวัดจนกลายเป็นงานประเพณีของวัดไป

 

อย่างไรก็ดี ไม่ว่าจะเป็นงานประเพณีหลวงหรือประเพณีราษฎร์ก็ตาม งานนมัสการปูชนียสถานและปูชนียวัตถุมักมีการกำหนดเวลาสำหรับการจัดงานที่สอดคล้องกับวิถีชีวิตของผู้คน ส่วนใหญ่จึงนิยมจัดงานระหว่างประมาณหลังเดือนตุลาคมจนถึงเดือนกุมภาพันธ์ เนื่องจากเป็นช่วงนอกฤดูเพาะปลูกและดินฟ้าอากาศเป็นใจ กล่าวคือ ฝนฟ้าไม่ตก อากาศไม่ร้อนจนเกินไป

 

งานของวัดสำคัญระดับจังหวัดหรือระดับประเทศ มักดึงดูดผู้คนจำนวนมากให้มาเที่ยวงานจนกลายเป็นงานประเพณีขนาดใหญ่ที่จัดสืบเนื่องมาตั้งแต่อดีต อาทิ งานนมัสการพระบรมบรรพต หรือที่ชาวบ้านเราเรียกกันทั่วไปว่า งานภูเขาทอง นอกจากการนมัสการพระบรมสารีริกธาตุบนภูเขาทอง ยังมีมหรสพและกิจกรรมที่สร้างความบันเทิงให้กับผู้เข้าร่วมงานต่างๆ มากมาย

 

งานวัดราชโอรสาราม ซึ่งเป็นพระอารามหลวงวัดประจำรัชกาลที่ 3 อยู่ย่านฝั่งธนบุรีก็มีการจัดงานนมัสการพระพุทธไสยาสน์ปูชนียวัตถุที่สำคัญของวัด รวมถึงกิจกรรมรื่นเริงต่างๆ เช่นกัน งานนมัสการพระสมุทรเจดีย์ หรือที่นิยมเรียกกันว่า งานพระเจดีย์กลางน้ำ ถือเป็นงานใหญ่ประจำจังหวัดสมุทรปราการ

 

ปัจจุบันผนวกเข้ากับงานกาชาด จัดงานริมแม่น้ำเจ้าพระยาทั้ง 2 ฝั่ง คือ ทั้งฝั่งสมุทรปราการหรือฝั่งปากน้ำ และฝั่งองค์พระสมุทรเจดีย์ มีกิจกรรมทางศาสนาคือการแห่ผ้าแดงไปห่มองค์พระเจดีย์และเปิดให้ประชาชนเข้าไปนมัสการได้ตลอดวัน

 

นอกจากนี้ ยังมีงานวัดสำคัญๆ ในต่างจังหวัด อาทิ งานนมัสการพระปฐมเจดีย์ งานนมัสการพระพุทธไตรรัตนายก วัดพนัญเชิง งานนมัสการพระพุทธบาทสระบุรี เป็นต้น 

 

งานวัดมีวิวัฒนาการและมีบทบาทอยู่ในสังคมไทยมาจนถึงปัจจุบัน โดยเฉพาะในสังคมชนบท งานวัดเป็นประเพณีสามารถชุมนุมผู้คนท้องถิ่นและต่างท้องถิ่นได้เป็นจำนวนมาก โดยยังคงมีกิจกรรมทางพุทธศาสนา งานนมัสการและระลึกถึงปูชนียสถาน ปูชนียวัตถุของท้องถิ่น

 

รวมถึงกิจกรรมสร้างความบันเทิงที่มีการพัฒนารูปแบบลักษณะเรื่อยมา อาทิ เครื่องเล่นสำหรับเด็กๆ ชิงช้าสวรรค์ ม้าหมุน สาวน้อยตกน้ำ เกมปาเป้ายิงปืนชิงรางวัล การออกร้านอาหารและร้านขายของต่างๆ จนกลายเป็นตลาดนัด รวมถึงมหรสพต่างๆ ได้แก่ ลิเก ลำตัด งิ้ว หนังกลางแปลง ซึ่งเป็นสิ่งที่ดึงดูดผู้คนให้เข้ามาร่วมงานจนกลายเป็นสัญลักษณ์ของงานวัดที่ขาดเสียมิได้

บทความแนะนำ

ลอยกระทงวิถีไทย

กฐินของคนไทยในยุคใหม่

จิตรกรรมฝาผนังวัดกก

🌟💫เกนชินอิมเเพค🌟💫

 

เก็นชินอิมแพกต์ (จีน: 原神; พินอิน: Yuánshén; ญี่ปุ่น: 原神げんしん; โรมาจิ: Genshin) เป็นเกมผจญภัยในโลกเปิดที่พัฒนาโดย มิโฮโยะ ผู้พัฒนาเกมสัญชาติจีน วางจำหน่ายในระบบปฏิบัติการไมโครซอฟท์วินโดวส์ เพ

ลย์สเตชัน 4 แอนดรอยด์ และไอโอเอส ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2563 และได้วางจำหน่ายในเพลย์สเตชัน 5 ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2564 นอกจากนี้ยังมีแผนวางจำหน่ายบนนินเท็นโด สวิตช์ในอนาคตอีกด้วย

เก็นชินอินแพกต์เป็นเกมรูปแบบโอเพนเวิลด์สไตล์อนิเมะและระบบการต่อสู้แบบแอคชั่น เกมนี้เล่นฟรีและสร้างรายได้ผ่านกลไกเกมกาชา ในขณะที่พัฒนาหลังเกม ฮนไคอิมแพกต์เทิร์ด (พ.ศ. 2559) ด้วยรูปแบบการตั้งชื่อที่คล้ายคลึงกัน แต่ไม่ใช่ภาคต่อสำหรับเกมนี้

เก็นชินอิมแพกต์เกิดขึ้นในโลกแฟนตาซีของเทย์วัต (Teyvat) ซึ่งเป็นบ้านของ 7 ประเทศที่แตกต่างกัน[b] ซึ่งแต่ละประเทศผูกอยู่กับธาตุที่ต่างกัน[c]และปกครองโดยพระเจ้าแต่ละองค์[d]

ผู้เล่นจะได้รับบทเป็นนักเดินทาง ที่ได้เดินทางข้ามโลกมานับไม่ถ้วนพร้อมกับพี่น้องฝาแฝดของพวกเขา ก่อนที่จะแยกจากกันในเทย์วัตจากเทพเจ้านิรนาม (Unknown God) โดยนักเดินทางออกเดินทางไปตามหาพี่น้องที่หายสาบสูญพร้อมกับเพื่อนร่วมทางที่แสนดีอย่างไพม่อน (Paimon) ในขณะเดียวกันก็เข้าไปพัวพันกับกิจการของชาติเทย์วัตต่าง ๆ

การพัฒนาเกมนี้เริ่มขึ้นในปี พ.ศ. 2560 เกมดังกล่าวได้รับการวิจารณ์ในเชิงบวกโดยทั่วไป กับนักวิจารณ์ชื่นชมกลไกการต่อสู้ของเกมและโลกเปิดที่ดื่มด่ำ แต่วิพากษ์วิจารณ์รูปแบบการจบเกมและการสร้างรายได้ที่เรียบง่าย เก็นชินอิมแพกต์สร้างรายได้จากการเปิดตัวในปีแรกมากกว่า 3 พันล้านดอลลาร์ เป็นเกมที่กวาดรายได้ในปีแรกสูงสุด และมีรายได้มากกว่า 4 พันล้านดอลลาร์ ณ เดือนมีนาคม พ.ศ. 2565

ภาพรวมโลก

ในโลกแห่งนี้มีชื่อเรียกว่า "เทย์วัต (Teyvat)" ผู้คนที่ได้รับพรจากพระเจ้าจะได้รับ "วิชัน" ที่ทำให้มีความสามารถในการควบคุมพลังงานธาตุต่าง ๆ ในธรรมชาติ ผู้เล่นจะได้รับบทเป็น "นักเดินทาง" เพื่อค้นหาความลับที่ซ่อนอยู่ในแต่ละประเทศ เพื่อค้นหาฝาแฝดที่สูญหายในประเทศแห่งเทย์วัต [3] โดยผู้เล่นสามารถเลือกเป็นนักเดินทางชายหรือนักเดินทางหญิงเพื่อออกเดินทางไปในโลกอันกว้างใหญ่นี้

เกมเพลย์

เก็นชินอิมแพกต์ เป็นเกมเล่นตามบทบาทในโอเพนเวิลด์ที่ให้ผู้เล่นควบคุมหนึ่งใน 4 ตัวละครที่เปลี่ยนได้ในคณะ[4] การสลับระหว่างตัวละครสามารถทำได้อย่างรวดเร็วระหว่างการต่อสู้ให้ผู้เล่นใช้ทักษะและการโจมตีที่หลากหลาย[5][6] ตัวละครอาจมีจุดแข็งเพิ่มขึ้นในรูปแบบต่าง ๆ เช่น การเพิ่มเลเวลของตัวละครและการปรับปรุงสิ่งประดิษฐ์และอาวุธที่ตัวละครสวมใส่[7] นอกจากการสำรวจ ผู้เล่นสามารถท้าทายความท้าทายต่าง ๆ เพื่อรับรางวัล ศัตรูบอสและความท้าทายที่กระจัดกระจายไปทั่วเทย์วัตซึ่งให้รางวัลกับทรัพยากรที่มีค่าสูง เช่นสตอร์มเทอร์เรอร์และอิเล็กโทรไฮโปสตาซิส แต่อ้างว่าใช้สกุลเงินที่เรียกว่าเรซินซึ่งค่อย ๆ งอกใหม่เมื่อเวลาผ่านไป[8] การทำภารกิจท้าทายเหล่านี้ให้สำเร็จจะทำให้ผู้เล่นก้าวหน้าในการเพิ่มอันดับการผจญภัย ซึ่งจะปลดล็อกภารกิจใหม่ ความท้าทาย และยกระดับโลก[9] ระดับโลกเป็นตัววัดความแข็งแกร่งของศัตรูในโลกและความหายากของรางวัลที่จะเอาชนะพวกเขาได้[ต้องการอ้างอิง]

ผู้เล่นสามารถควบคุมลักษณะการกระทำต่าง ๆ เช่น วิ่ง ปีนเขา ว่ายน้ำ ร่อน ซึ่งถูกจำกัดด้วยพลังงานหรือสเตมินา (Stamina)[10][5] ตัวละครบางตัวมีความสามารถเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมได้ เช่นน้ำเยือกแข็งเพื่อสร้างเส้นทางที่สามารถช่วยเหลือผู้เล่นในการสำรวจภูมิประเทศได้[5] มีเทเลพอร์ตทั่วโลกที่ผู้เล่นสามารถวาร์ปได้ และรูปปั้นที่เรียกว่ารูปปั้นเทพทั้งเจ็ด (Statues of The Seven) สามารถรักษาและชุบชีวิตตัวละครและให้ประโยชน์เช่นเพิ่มความพลังของผู้เล่น[11] สิ่งของไอเทมเช่นอาหารและแร่อาจหาได้จากโลกที่เปิดกว้าง ในขณะที่ศัตรูและหีบสมบัติดรอปทรัพยากรประเภทอื่น ๆ ที่อาจใช้เสริมความพลังของตัวละคร ผู้เล่นสามารถรับอาหารจากการล่าสัตว์ได้ เก็บผักผลไม้ หรือซื้อจากร้าน ส่วนผสมที่สามารถปรุงเป็นอาหารที่ช่วยฟื้นฟูเลือดของตัวละครหรือเพิ่มค่าพลังต่าง ๆ [12] ผู้เล่นยังสามารถจัดหาแร่ แล้วนำไปใช้เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของอาวุธหรือสร้างอาวุธได้[13][14]

ตัวละครแต่ละตัวมีทักษะการต่อสู้ที่แตกต่างกันสองแบบ เช่น ทักษะองค์ประกอบและใช้ท่าไม่ตาย สามารถใช้ทักษะธาตุได้ตลอดเวลา[15] ในทางตรงกันข้าม การใช้ท่าไม้ตาย ต้องเก็บพลังงานธาตุที่กำหนดให้ผู้ใช้รวบรวมพลังงานธาตุที่เพียงพอโดยการเอาชนะศัตรูหรือสร้างสถานะธาตุ[16] ตัวละครที่เล่นได้ จะมีธาตุต่าง ๆ เช่น ธาตุน้ำแข็ง, ธาตุไม้, ธาตุไฟ, ธาตุน้ำ, ธาตุลม, ธาตุไฟฟ้า และธาตุหิน ซึ่งสอดคล้องกับธาตุน้ำแข็ง ธรรมชาติ ไฟ น้ำ อากาศ ไฟฟ้า และหิน ตามลำดับ[17] องค์ประกอบเหล่านี้สามารถโต้ตอบได้หลายวิธี ตัวอย่างเช่น ถ้าธาตุน้ำโจมตีโดนเป้าหมาย ศัตรูจะได้รับผลกระทบจากสถานะเปียก และหากพวกเขาถูกโจมตีด้วยธาตุน้ำแข็งโจมตีจะทำให้หนาว[17] เอฟเฟกต์สถานะทั้งสองนี้รวมกันเป็นเอฟเฟกต์สถานะแช่แข็ง ป้องกันไม่ให้เป้าหมายกระทำการใด ๆ หรือจนกว่าผู้เล่นจะสร้างความเสียหายทางกายภาพเพียงพอต่อศัตรู[17] การสลับไปมาระหว่างตัวละครระหว่างการต่อสู้และการใช้ทักษะเหล่านั้นทำให้การโต้ตอบขององค์ประกอบเหล่านั้นเกิดขึ้นได้[18] อาจต้องใช้ความสามารถองค์ประกอบบางอย่างเพื่อไขปริศนาในโลกตรงข้าม[5]

โหมดผู้เล่นหลายคนสามารถใช้ได้ในรูปแบบของความร่วมมือ (Co-op) ผู้เล่นสูงสุด 4 คนสามารถเล่นด้วยกันในโลกตรงข้ามและเข้าร่วมขอบเขต[19] การจับคู่ผู้เล่นสามารถทำได้โดยขอเชื่อมต่อกับผู้เล่นคนอื่น[19] หากผู้เล่นต้องการเคลียร์ขอบเขตกับผู้เล่นอื่น พวกเขาจะจับคู่โดยอัตโนมัติกับผู้อื่นที่ต้องการจัดการกับวัตถุประสงค์เดียวกัน[20] เกมดังกล่าวมีการเล่นข้ามแพลตฟอร์ม เพื่อให้ผู้เล่นบนทุกแพลตฟอร์มสามารถเล่นกันเองได้[21]

โดยทำภารกิจให้สำเร็จเพื่อความก้าวหน้าของเรื่องราว ผู้เล่นสามารถปลดล็อกตัวละครที่เล่นได้เพิ่มอีก 5 ตัว[22] และรับตัวละครมากขึ้นผ่านกลไกกาชาและกิจกรรมในเกม[23][24][25] หลายสกุลเงินในเกมพรีเมี่ยม หาได้จากการซื้อในแอปและการเล่นเกม สามารถใช้เพื่อรับตัวละครและอาวุธผ่านระบบกาชา[26] ระบบการอธิษฐานที่จะนำมาซึ่งไอเทมหายาก[27]

เรื่องราว

7 ประเทศชาติแห่งเทย์วัต

ชาติ ธาตุ เทพ อุดมคติ ฝ่ายปกครอง

มอนด์ชตัดท์ ลม บาร์บาทอส เสรีภาพ กองอัศวินฟาโวเนียส

หลีเยวี่ย หิน เร็กซ์ ลาพิส สัญญา หลี่เยว่ ฉีซิง

อินะซุมะ ไฟฟ้า ไรเดน โชกุน นิรันดร สามสำนักมหาอำนาจ

สุเมรุ ไม้ ท่านหญิงน้อยกุสนาฬิ ปัญญา สถาบันสุเมรุ

ฟอนเทน น้ำ โฟคาลอรส์ ความยุติธรรม ไม่ทราบ

นัทลัน ไฟ มาวีก้า สงคราม TBA

สเนซนายา น้ำแข็ง ซาริตซา ไม่ทราบ ฟาทุย

แคนรีอาห์ TBA – – คราสราชวงศ์

ฉบับตั้งเรื่อง

เกมดังกล่าวเกิดขึ้นในโลกของเทย์วัต (Teyvat) และประกอบด้วย 7 ชาติใหญ่คือ มอนด์ชตัดท์ (Mondstadt), หลีเยวี่ย (Liyue), อินะซุมะ (Inazuma), สุเมรุ (Sumeru), ฟอนเทน (Fontaine), นัทลัน (Natlan), และสเนซนายา (Snezhnaya) ปกครองโดยพระเจ้า เกาะลอยฟ้าลึกลับแห่งเซเลสเทีย ถูกกล่าวหาว่าเป็นบ้านของเหล่าทวยเทพและมนุษย์ที่ขึ้นสู่ความเป็นพระเจ้าด้วยความกล้าหาญที่ยิ่งใหญ่ ใต้ดินเป็นที่ปรักหักพังของชนชาติแคนรีอาห์ (Khaenri'ah) ซึ่งถูกทำลายโดยพระเจ้า 500 ปีก่อนเหตุการณ์ในเกม[‡ 1] ไม่เหมือนกับเจ็ดชาติใหญ่ แคนริอาห์ไม่ได้ปกครองโดยพระเจ้า ตัวละครผู้เล่นคือ นักท่องเที่ยว หรือ นักเดินทาง (Traveler) (ชายหรือหญิง ขึ้นอยู่กับทางเลือกของผู้เล่น) ถูกแยกออกจากฝาแฝดและติดอยู่ในเทย์วัต พวกเขาจะเข้าร่วมโดยเพื่อนร่วมทางคือ ไพม่อน (Paimon) ขณะที่พวกเขาเดินทางผ่านเทย์วัตเพื่อค้นหาพี่น้องที่หายสาบสูญ นักเดินทางชายชื่อ อีเธอร์ (Aether) และนักเดินทางหญิงชื่อ ลูมีน (Lumine) แม้ว่าผู้เล่นจะสามารถเลือกชื่อที่ต้องการให้อ้างถึงได้ก็ตาม พี่น้องนักเดินทาง (แล้วแต่ว่าคู่ไหนไม่เลือกตอนเริ่มเกม) หมายถึงนักเดินทางโดยอีเธอร์หรือลูมีน (ขึ้นอยู่กับเพศของแฝดที่ผู้เล่นเลือก) โดยไม่คำนึงถึงชื่อที่กำหนดเอง

แต่ละประเทศมีความเกี่ยวข้องและเคารพสักการะ 1 ใน 7 กลุ่มเทพเจ้าที่เรียกว่าเทพซึ่งแต่ละองค์ปกครองหนึ่งใน 7 ประเทศ สมาชิกของเทพเจ้าทั้ง 7 แต่ละคนผูกติดอยู่กับหนึ่งในองค์ประกอบของเกม และสะท้อนถึงความเป็นชาติของตนด้วย เช่น บาร์บาโตส (Barbatos) เร็กซ์ลาปิส (Rex Lapis) ไรเดนโชกุน (Raiden Shogun) และซาร์ริตซา (Tsaritsa) เป็นเทพของ มอนด์ชตัดท์ (Mondstadt), หลีเยวี่ย (Liyue), อินะซุมะ (Inazuma), สุเมรุ, และสเนซนายา (Snezhnaya) ตามลำดับอย่างไรก็ตาม เทพผู้เป็นเทพอาจเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาเมื่อเทพจากไป บุคคลเฉพาะที่ได้รับเลือกโดยเทพจะได้รับวิชันกับอัญมณีเวทมนตร์ที่ทำให้ผู้ถือครองสามารถสั่งการธาตุได้และศักยภาพที่จะขึ้นไปสู่ความเป็นพระเจ้าและอาศัยอยู่ในเซเลสเทีย

เมืองมอนด์ชตัดท์เป็นเมืองแห่งอิสรภาพ บูชาธาตุทั้ง บาร์บาโตส แห่งเทพธาตุลม และนั่งอยู่บนเกาะกลางทะเลสาบ เมืองนี้ได้รับการคุ้มครองโดยอัศวินแห่งฟาโวเนียส ที่ได้รับมอบหมายให้ปกป้องเมืองมอนด์ชตัดท์และพลเมือง ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ หลีเยวี่ย บูชาธาตุทั้ง เร็กซ์ ลาปิส แห่งเทพธาตุหิน และเป็นท่าเรือตลาดที่ใหญ่ที่สุดในเทย์วัต เมืองท่าเรือเป็นประธานในพิธีโดย หลีเยวี่ย ชีซิง (Liyue Qixing) กลุ่มผู้นำธุรกิจและผู้พิทักษ์โบราณเรียกว่า อเด็ปติ สิ่งมีชีวิตเวทมนตร์ที่มีเร็กซ์ ลาปิสเอง[‡ 2][‡ 3] ข้ามทะเลไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้เป็นประเทศเกาะโดดเดี่ยวของอินะซุมะ ปกครองโดยระบอบเผด็จการของ ไรเดน โชกุน และหน่วยงานราชการ 3 แห่งที่รวมกันเป็นทั้ง 3 สำนัก ได้แก่:[‡ 4] สำนักเท็นเรียว (Tenryou Commission) สำนักคันโจ (Kanjou Commission) และสำนักยาชิโระ (Yashiro Commission) กำกับดูแลกิจการทหารและผู้บริหาร การเงินและการต่างประเทศ[‡ 5] และงานพิธีการตามลำดับ

สเนซนายา ที่ปกครองโดย ซาร์ริตซา เทพธาตุน้ำแข็ง ส่งนักการทูตชื่อ ฟาทุย (Fatui) ที่รักษารูปลักษณ์ที่เป็นมิตรในขณะที่ใช้วิธีการลับ ๆ [‡ 6] ฟาทุยยังนำโดยผู้ล่วงลับทั้ง 11 คน บุคคลที่ได้รับอำนาจพิเศษและอำนาจบริหารโดยธาตุซาร์ริตซา รวมถึง สคารามุช (Scaramouche) ลาซิญญอรา (La Signora) และตาร์ตาลยา "ไชลด์" (Tartaglia "Childe") ซึ่งเป็นลำดับที่ 6 ที่ 8 และที่ 11 ของสิบเอ็ดผู้ล่วงลับตามลำดับ นอกจากฟาทุย อีกฝ่ายที่เป็นปฏิปักษ์ในเกมคือ อบิสออร์เดอร์ (Abyss Order) ฝูงสัตว์ปะหลาดที่ประกาศตัวว่าเป็นศัตรูต่อมวลมนุษยชาติ พวกเขานำโดยเจ้าชายหรือเจ้าหญิง พี่น้องที่หายสาบสูญของนักเดินทาง[‡ 7]

แต่ละประเทศชาติได้รับแรงบันดาลใจจากชาติและวัฒนธรรมในชีวิตจริง: "มอนด์ชตัดท์" ในภาษาเยอรมันหมายถึง "เมืองพระจันทร์" และรับแรงบันดาลใจจากยุโรปตะวันตกยุคกลาง หลีเยวี่ย (璃月, แปลว่า: พระจันทร์หยก) ได้รับแรงบันดาลใจจากจีน[28] อินะซุมะ (稲妻, แปลว่า: สายฟ้า) ได้รับแรงบันดาลใจจากญี่ปุ่น สุเมรุ ตั้งชื่อตามเขาพระสุเมรุ ได้แรงบันดาลใจจากเอเชียตะวันตกและเอเชียใต้[29] และสเนซนายา (Снежная, แปลว่า: เต็มไปด้วยหิมะ) ได้รับแรงบันดาลใจจากรัสเซีย

ฉบับเนื้อเรื่อง

อีเธอร์และลูมีนฝาแฝดคู่หนึ่งที่เดินทางข้ามโลกที่แตกต่างกันในดินแดนเทย์วัต เป็นสักขีพยานในการทำลายแคนรีอาห์เมื่อพวกเขามาถึง ทั้งสองพยายามที่จะหลบหนี แต่ในไม่ช้าพวกเขาก็พบว่าเส้นทางของพวกเขาปิดกั้นโดยเทพเจ้าลึกลับที่เรียกตัวเองว่า "เทพเจ้านิรนาม" แยกฝาแฝดออกจากกัน ผนึกตัวละครที่เล่นได้ไว้เป็นเวลาห้าร้อยปี[30] เมื่อพี่น้องผู้ถูกผนึก (ต่อไปนี้จะเรียกว่า "นักเดินทาง") ตื่นขึ้นมา พวกเขาได้พบกับนางฟ้าตัวน้อยที่มีชื่อเหมือนนางฟ้าชื่อว่าไพม่อนที่กลายมาเป็นเพื่อนคู่คิดและไกด์นำทาง ทั้งสองออกเดินทางข้ามเทย์วัตเพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับแฝดที่หายไปจากผู้ปกครองเทพของแต่ละประเทศ

ตารางต่อไปนี้แสดงเพียงบทสรุปของการกระทำหลักแต่ละบทในเรื่องเล่าปัจจุบันของเกม (สรุปเนื้อหาเรื่องราวอื่นๆ เช่น ภารกิจส่วนตัวของตัวละครหรือเหตุการณ์จำกัดเวลาได้รับการยกเว้น เหตุการณ์สำคัญของเรื่องราวถูกคาดเดาไว้ในตัวอย่างที่โพสต์บนช่องยูทูบของเกมในวันที่เปิดตัว):

บท[31] ชื่อบท[31] ชาติ

อารัมภบท

คนแปลกหน้าผู้มากับสายลม

มอนด์ชตัดท์

นักเดินทางและไพม่อนมาถึงในเมืองมอนด์ชตัดท์เพื่อค้นหาว่ามันถูกคุกคามโดยมังกรที่เรียกว่าสตอร์มเทอร์เรอร์ (Stormterror) พวกเขาทำงานร่วมกับ กองอัศวินแห่งเฟโวเนียสเพื่อแก้ไขปัญหา พวกเขาได้พบกับกวีไร้กังวลที่ชื่อเวนติ (Venti) และเรียนรู้ว่าสตอร์มเทอร์เรอร์ได้รับความเสียหายโดยอบิสออร์เดอร์ (Abyss Order) เวนติเปิดเผยตัวเองว่าเป็นเทพบาร์บาทอส (Barbatos) เป็นพระเจ้าแห่งประเทศชาติ และชำระล้างสตอร์มเทอร์เรอร์ด้วยนักเดินทาง หลังจากแก้ไขวิกฤติแล้ว เวนติและนักเดินทางถูกซุ่มโจมตีโดยลาซิญญอรา (La Signora) หนึ่งในพวก 11 ฮาร์บิงเกอร์แห่งฟาทุย (Eleven Fatui Harbingers) ซิญญอราขโมยโนซิสของเวนติไป อุปกรณ์ที่เชื่อมเทพกับเซเลสเทีย

บทที่ 1

ลาก่อน เทพโบราณ

หลี่เยว่

นักเดินทางกับไพม่อนเดินทางไปที่ท่าเรือหลี่เยว่เพื่อเข้าร่วมพิธีกรรมสำหรับเร็กซ์ลาพิส (Rex Lapis) สำหรับเขาเท่านั้นที่ลงมาอย่างไร้ชีวิตชีวาจากฟากฟ้า พวกเขาได้รับความช่วยเหลือจากช่างทำศพจงหลี (Zhongli) และไชลด์ (Childe) แห่งฟาทุยฮาร์บิงเกอร์ในการทำพิธีอำลาสำหรับเทพ แต่ไชลด์ทรยศพวกเขาและพยายามขโมยโนซิสของเร็กซ์ลาพิส หลังจากแผนการนี้ถูกขัดขวางโดยนักเดินทาง ไชลด์อัญเชิญโอเซียลเทพอสรพิษโบราณมาโจมตีหลี่เยว่ แต่เหล่านักเวทย์อเด็ปติและมนุษย์ก็ปกป้องเมืองได้สำเร็จ ต่อมา นักเดินทางเรียนรู้ว่าจงหลีเป็นเทพเร็กซ์ลาพิสของจริงและเป็นเทพที่เกษียณแล้ว แลกเปลี่ยนโนซิสของเขากับลาซิญญอรา หลังจากนั้นไม่นาน นักเดินทางกับไพม่อนได้พบกับไดน์สเลฟ (Dainsleif) คนแปลกหน้าลึกลับที่ช่วยพวกเขาในการสืบสวนแผนการของอบิสออร์เดอร์เพื่อโค่นล้มเซเลสเทีย แฝดที่หายสาบสูญของนักเดินทางถูกเปิดเผยว่าเป็นผู้นำของอบิสออร์เดอร์ แต่พวกเขาปฏิเสธที่จะรวมตัวกันอีกครั้ง ไดน์สเลฟวิ่งไล่ตามแฝดไป ในขณะที่นักเดินทางยังคงปฏิบัติภารกิจต่อไป

บทที่ 2

พันมือร้อยเนตรในโลกหล้า

อินาซึมะ

นักเดินทางและไพม่อนมาถึงประเทศที่ปิดตายของอินาซึมะ และเรียนรู้ว่าไรเดน โชกุน (Raiden Shogun) เทพเจ้าแห่งอินาซึมะ ได้ยึดวิชั่นของผู้คน หลังจากที่หลบหนีกองกำลังของโชกุนไปได้แทบไม่ทัน นักเดินทางและไพม่อนเข้าร่วมกลุ่มแบ่งแยกดินแดนในหนึ่งในเกาะอินาซึมะก่อนพบกับสคารามุช (Scaramouche) ฮาร์บิงเกอร์แห่งฟาทุยตนอื่นๆแม้ว่าเขาจะทำให้นักเดินทางและไพม่อนหมดสติ ยาเอะ มิโกะ (Yae Miko) (เป็นที่คุ้นเคยกับเหล่าโชกุน) แลกเปลี่ยนโนซิสไฟฟ้าให้เขาเพื่อแลกกับชีวิตของพวกเขาด้วยความช่วยเหลือของมิโกะ จากนั้นนักเดินทางก็ต่อสู้และเอาชนะโชกุนโน้มน้าวให้เธอยกเลิกนโยบายที่เข้มงวดของเธอ หลังจากกลับมาที่หลี่เยว่ นักเดินทางกลับมารวมตัวอีกครั้งกับไดน์สเลฟที่เหมืองแคสม์ (Chasm) นักเดินทางเห็นภาพแฝดของพวกเขาในแคนริอาห์และต้องเลือกระหว่างช่วยพี่น้องหรือเอาชนะอบิสออร์เดอร์ ไดน์สเลฟประกาศว่านักเดินทางจะต้องเลือกระหว่างโลกแห่งเทย์วัตหรือหรือแฝดของพวกเขาก่อนที่จะจากไปอีกครั้ง

บทที่ 3

คัมภีร์แห่งความว่างเปล่า

สุเมรุ

นักเดินทางกับไพม่อนเดินทางไปที่สุเมรุในการตามหาท่านหญิงน้อยกุสนาฬิ แต่ไม่สามารถพูดคุยกับเธอได้เนื่องจากถูกคุมขังโดยสถาบันสุเมรุ สถาบันการปกครองของประเทศ ในที่สุดนักเดินทางก็พบกับนาฮีดะ (Nahida) ร่างมนุษย์ของเธอภายในความฝัน และค้นพบว่านักปราชญ์ของสถาบันได้ร่วมมือกับดอตโทเร (Dottore) ฮาร์บิงเกอร์แห่งฟาทุยตนอื่น เพื่อล้มล้างกุสนาฬิและติดตั้งสคารามุชเป็นเทพเจ้าเทียมของประเทศ ด้วยความช่วยเหลือของบุคคลสำคัญในสุเมรุ นักเดินทางขัดขวางแผนการของนักปราชญ์ จากนั้นนักเดินทางก็พบกับกุสนาฬิ ซึ่งให้ข้อมูลที่มีค่าเกี่ยวกับแฝดของพวกเขาและแนะนำให้พวกเขาไปที่โฟคาลอร์ส เทพแห่งฟงแตร หลังจากนั้น นักเดินทางวิ่งเข้าไปหาไดน์สเลฟก่อนที่จะประสบกับนิมิตว่าพี่น้องของเขาได้พบกับชาวแคนริอาห์ชื่อว่า โคลทาร์ อัลแบร์ริคช์ (Chlothar Alberich) (ผู้ก่อตั้งอบิสออร์เดอร์) และเผชิญหน้ากับคนบาปลึกลับ

บทที่ 4

การเต้นรำของคนบาป

ฟงแตน

นักเดินทางและไพม่อนเดินทางไปที่ฟงแตนเพื่อพบกับเทพน้ำโฟคาลอร์ส หรือที่รู้จักคือฟูรีนา พวกเขาเรียนรู้เกี่ยวกับคำทำนายที่หมุนเวียนอยู่ว่าฟงแตนจะถูกน้ำท่วม เหลือเพียงเทพน้ำร้องไห้บนบัลลังก์ของเธอ นักเดินทางและไพม่อนพัวพันกับคดีฆาตกรรมต่อเนื่องและค้นพบว่าสารลึกลับที่เรียกว่า ทะเลบรรพกาล สามารถละลายพลเมืองของฟงแตนลงในน้ำได้ ท่ามกลางความกังวลเรื่องน้ำท่วมจากน้ำทะเลบรรพกาล ฟูรีนาถูกเปิดเผยว่าเป็นมนุษย์ต้องสาปแทนที่จะเป็นเทพแยกจากความศักดิ์สิทธิ์โฟคาร์ลอร์สในขณะที่เธอทำงานเพื่อล้มล้างคำทำนาย เช่น การลงโทษของเอจีเรีย เทพน้ำองค์ก่อน ผู้สร้างมนุษย์โดยใช้พลังของน้ำทะเลบรรพกาล เทพโฟคาลอร์สเสียสละตัวเอง จึงคืนอำนาจให้เนอวิเล็ตต์ ผู้ช่วยชีวิตชาวฟงแตนจากคำทำนายโดยเปลี่ยนพวกเขาให้กลายเป็นมนุษย์ที่แท้จริง หลังจากนั้น นักเดินทางกลับไปที่สุเมรุและพบคาริเบิร์ตที่เป็นคนเปิดเผยแผนแม่บทของอบิสออร์เดอร์ การถักทอแห่งโชคชะตาได้เข้าสู่ปฏิบัติการ

บทที่ 5

บทกวีแห่งการฟื้นคืนชีพ

นัตลัน

บทที่ 6

ดินแดนหิมะที่ไร้ซึ่งความเมตตาจากเทพเจ้า

สเนซนายา

บทที่ ??? The Dream Yet to Be Dreamed แคนริอาห์

บทส่งท้าย TBA TBA

ตัวละคร

ตัวละครของผู้เล่น

🐟ปลากราย🐟

 

ปลากราย (ชื่อวิทยาศาสตร์: Chitala ornata) ปลาน้ำจืดชนิดหนึ่ง อยู่ในวงศ์ปลากราย (Notopteridae) มีปากกว้างมาก มุมปากอยู่เลยขอบหลังลูกตา ในตัวเต็มวัยส่วนหน้าผากจะหักโค้ง ส่วนหลังโก่งสูง ในปลาวัยอ่อนมีสีเป็นลายเสือคล้ายปลาสลาด แต่จะเปลี่ยนเป็นสีเทาเงินและมีจุดกลมใหญ่สีดำขอบขาวที่ฐานครีบก้นตั้งแต่ 3-20 ดวง ซึ่งมีจำนวนและขนาดแตกต่างกันออกไปในแต่ละตัว มีขนาดโดยเฉลี่ย 60 เซนติเมตร ขนาดใหญ่สุดที่พบคือ 1 เมตร น้ำหนักได้ถึง 15 กิโลกรัม

มักอาศัยอยู่ในบริเวณที่มีกิ่งไม้ใต้น้ำหรือพืชน้ำค่อนข้างหนาแน่น อยู่รวมกันเป็นฝูงเล็ก อาหารได้แก่ ปลาและสัตว์น้ำขนาดเล็ก พบในแหล่งน้ำทั้งแหล่งน้ำนิ่งและแม่น้ำทั่วประเทศไทย รวมถึงในประเทศใกล้เคียง แต่ปัจจุบันพบน้อยลงมาก

ปลากรายนับเป็นปลาน้ำจืดอีกชนิดหนึ่งที่คนไทยนิยมบริโภค โดยเฉพาะใช้เป็นวัตถุดิบผลิตทอดมันหรือลูกชิ้น ราคาขายในตลาดจึงสูง ส่วนบริเวณเนื้อเชิงครีบก้น เรียกว่าเชิงปลากราย เป็นส่วนที่นิยมมาปรุงอาหารโดยนำมาทอดกระเทียมหรือชุบแป้งทอด[1] แม้ว่าเนื้อจะมีก้างมาก แต่ก็เป็นที่นิยมเพราะมีรสชาติอร่อย นอกจากใช้เป็นอาหารแล้ว ยังนิยมเลี้ยงเป็นปลาเศรษฐกิจ เช่น เลี้ยงในท้องร่องสวน และนิยมเลี้ยงเป็นปลาสวยงามด้วย ที่เลี้ยงง่าย อดทน และจะมีราคาแพงยิ่งขึ้นในตัวที่จุดเยอะ หรือตัวที่สีกลายเป็นสีเผือก หรือสีทองคำขาว หรือในตัวที่เป็นปลาพิการ ลำตัวสั้นกว่าปกติ มีชื่อเรียกอื่น เช่น "ปลาหางแพน" ในภาษากลาง "ปลาตอง" ในภาษาอีสาน "ปลาตองดาว" ในภาษาเหนือ เป็นต้น[2]